En toen ben ik gaan lopen

Ook “Hallo” trouwens,

wat eigenlijk vanaf nu in het niets valt bij het alleszeggende “Hola”. Nog steeds grappig, draai de A en O om, haal een L weg en je krijgt een bijna ander woord met eenzelfde betekenis. Tja… taal. Als het allemaal zo makkelijk was, maar het gaat zo één twee drie nog niet.

De reden dat ik ben gaan lopen:

Voor foto’s. Niet alleen voor mijn eigen herinneringen, maar ook voor jullie, lieve mensen. En dan niet de herinneringen, maar meer om wederom een goeie impressie te krijgen van het stad(je) waar ik me dit keer weer bevind. Er bleven maar vragen komen als: foto’s, foto’s, wij willen foto’s. Nu is dit niet echt een vraag, maar meer een kreet zoals: eten, eten, wij willen eten. Maar begrijpelijk is het wel, foto’s zijn natuurlijk ook van levensbelang ghehe. Daarom had ook ik foto’s nodig.
Want na 5 dagen alweer, had ik nog steeds geen enkele foto geschoten. Maar niet alleen het oog hier, maar het oog thuis wil ook wat. En dan kom ik, met een aangenaam fotografische oog, donkerbruin, het thuisfront verblijden met liefdevolle plaatjes. Dit keer van een stadje, niets minder dan Bilbao. Of het woord stadje hier op z’n plaats is, ben ik nog niet over uit. Wat ik wel weet is dat het weer een geweldige plaats is om te zijn.
Beleef bilbao nu: http://picasaweb.google.com/klompsjm Vanaf nu kun je, als je wil tenminste, mijn foto’s via deze link bekijken. Vooral het filmpje met de groene trein is geld waard.

Maar…

Na drie dagen in een niet goed, niet slecht, maar alles-wat-je-nodig-hebt-hotel (=best aardig hotel) te hebben gezeten, zit ik nu daadwerkelijk in het appartement waar ik iets meer dan vier maanden zal wonen. Oké, het bed is voor kleine Spanjaarden, de lampen hangen laag en er ligt een mega grote houten vork in de bestek lade, maar dat wordt allemaal goed gemaakt door… Ja, ik vertel later nog wel waardoor, want daar ben ik zelf nog helemaal over uit.

Het is gewoon chill tot nu toe! En fris, anders dan dat een huis onder de zon doet vermoeden.