Long time no see

Voor een schrijver is het soms moeilijk de juiste woorden te kiezen om zo de kunst van het schrijven uit te voeren. Daarom beschouw ik mezelf ook niet als één der schrijvers, het is meer een soort bijkomstigheid. Als ik betaald zou krijgen om verblijdende blog posts te produceren, zouden er al heel wat meer zijn geweest en was het niet nodig om mij aan hen, die bijna twee weken hebben moeten wachten op een update, te verontschuldigen. Dit natuurlijk recht uit het hart.

Omdat de dag al niet meer stuk kan: vrolijk Carnaval mensen! Al weet ik niet goed of er een wens bestaat die de strekking van de uitdrukking beter in staat is weer te geven. En toch een Brabander, tja. Gewoon de beest uit hangen, tot op zekere hoogte.

Juist... zo was het ook hier Carnaval. Verkleed als verloederde Obelix, totaal niet sterk, aardig mager maar toch zeker wel als pezig kereltje, kon het feestje zaterdag eigenlijk al niet meer stuk. Een gemoedelijk feestje vooraf bij iemand thuis en daarna naar een club, die zichzelf Koorts (Fever) durft te noemen. Koortsachtig heb ik me de dag erna gevoeld, maar zoals altijd: we liggen er niet wakker van.

Ook heb ik het lieflijke aanzicht van de zee mogen aanschouwen. Prachtige omgeving, variërend van zand strand tot aan meters hoge klif, rustgevend geluid van de zee met zo nu en dan het allesverwoestende geluid van een overvliegend vliegtuig. Verder de mafste ferry dienst in mijn leven gezien. Een brug over het water, die auto's van de ene kant naar de andere kant takelt. De meest nuttige beschrijving ooit, daarom heb ik een foto bijgevoegd. Ook comfortabel in de felbrandende zon het gevolg van de vrijdagavond uitgeslapen in een zelf gegraven kuil op het strand.

Puur genieten, zoals het hoort.
Lui, houdt oe haaks hè ;)
x