Een verdwaalde Geldroppenaar in Euskadi

Voor hen die een glimlach te voorschijn toveren na het lezen van dit nietszeggende doch veelbetekenend blog bericht. Voor hen die sowieso altijd lachen, in welke conditie dan ook, jong en oud, man of vrouw. Voor hen die van lezen houden. Of voor de impulslezer onder ons, die ineens na 2 maanden weer een mailtje van de Klomp in z’n mailbox tegenkomt dat informeert over een nieuw bericht op z’n superactieve blog, ahumm. Hoe dan ook, hoogwaardig lectuur voor hen die om wat voor reden dan ook gestrand zijn op minos blogos.

Juist, de Spaanse tint is nog ver te zoeken ondanks het geliefde weer. Begin april temperaturen boven de 35 graden. Zelfs voor Bilboaanse(of wat het woord ook moge zijn) begrippen was dat een niet veel voorkomend verschijnsel. Vervolgens heel wat keren naar het strand afgestruind, om te lammen met medemensen die hetzelfde idee hadden. Allemaal heel leuk en aardig dat collectief lammen op het strand, maar af en toe werd er ook een balletje overgetrapt, de tenen gekoeld in de vooralsnog ijzige Atlantische Oceaan om vervolgens weer verder te gaan met lammen. Dat mag vanzelfsprekend zijn. Chillenderwijs dagjes doorgebracht op een plek met de vervelendste ondergrond, zand. Het is verdorie overal te vinden. Zelfs op de meest onmogelijke plekken, om maar niet te spreken over de mogelijke plekken.

Het schone weer heeft me zojuist op het idee gebracht een Magnum Mini te nuttige. Na een extreme ice-cream headache, ook wel brain freeze genoemd, toch maar besloten mijn schrijfwerk te hervatten. De rest van dit machtig verhaal zal dus onder invloed van Magnum, gesponsord en geïnspireerd geschreven worden, wat dat ook mag inhouden.

Het verhaal dateert van 12 maart jongsleden. Een hele tijd geleden alweer als je het mij vraagt. Heb uit bronnen te horen gekregen dat het tijd was weer wat te schrijven. De dingen die ik hier doe zijn voor mij natuurlijk voor de handliggend en onderhand aan de orde van dag. Hoewel ze voor mij zo evident als maar mogelijk zijn, is het voor hen die geen idee heeft hoe het er hier aan toe gaat een handige mogelijkheid om wat te leren. Leren is niet het juiste woord, verlichten past beter.

OK, terug naar 12 maart. Hostel geboekt in San Sabastián voor het weekend, genaamd Roger’s House. Het kwam er op neer dat een uiterst vriendelijk gozer een huis heeft, zichzelf Roger noemt en er mensen in stapelbedden laat overnachten. Erg nuttig. Uiteindelijk een goede bijdrage geleverd aan de nachtrust, wat natuurlijk een pre is. San Sebastián is een pittoresk plaatsje, een uur verwijderd van Bilbao. Erg klein, erg plezierig en je raad het nooit, met zelfs twee stranden. Het is een echte ‘buiten’plaats waar je gegarandeerd een leuke tijd hebt als het weer het toelaat. In de avond een taxi gepakt en wat meer landinwaarts gereden om daar een Sidreria te bezoeken. De plek om zelf gemaakte cider te proeven, te drinken en te genieten van een toch wel apart Menu de Sidreria inclusief onbeperkt cider uit huizenhoge cidertonnen. De aftrap was een tortilla, de lekkerste ooit. Daarna drie kilo aan steak voor 9 mensen. Één iemand viel al af omdat ze vegetarisch was, dus het kwam er op neer dat 3 kilo werd verdeeld onder 8 mensen. Door een ‘ongelukkige’ tafel indeling moest ik een kilo steak delen met maar één iemand. Of het ongelukkig was valt te beargumenteren, het was in ieder geval een geslaagde avond!! Ohja, het toetje. Walnoten haha. Ja zegt ie. Walnoten goed voor elk! Dat rijmt niet, maar dan zeggen we het toch gewoon twee keer. Zondag de bus naar huis gepakt en daar weer de gewoonlijke mentale voorbereiding voor de week die zou komen gehouden. Niets speciaals verder, dus die voorbereiding hield ook niet echt iets in.

Na dat weekend is er niets vermeldenswaardig meer gebeurd, behalve heel wat feestjes en partijtjes, het usuele zullen we maar zeggen.

De tijd liep door, de bomen werden weer groen en opeens was het 22 april. De vrijdag dat Klomp naar Barcelona zou afreizen met Lloris, een ingeburgerde Spanjaard uit Nederland. Een busritje van een kleine 8 uur en opeens zette ik voet op grond der Catalaanse cultuur. Niet geheel anders, buiten het feit dat je aan de andere kant van Spanje zit en de stad onbewust ook weer met een B begint. Hostel geboekt voor vier nachten op een van de drukste straten in Barça, Las Ramblas. Ultieme locatie, knetters druk, en in de avonden maffe gasten die in je oor fluisteren of je interesse hebt in ‘hash marijuana heroin’ ghehe. Na dat allemaal heelhuids overleeft te hebben, besloten een hop-on hop-ff bus ticket te kopen en het spelletje Ultimate Tourist te spelen. Op die manier eigenlijk heel Barcelona door gekard en alles gezien wat er maar te zien viel. Voor foto’s check facebook of deze link https://picasaweb.google.com/klompsjm/Barcelona#.

Nu ben ik weer thuis in Bilbao in het oh zo schitterende Baskenland. De vakantie duurt nog tot en met het weekend en dan begint het werken naar de afronding van dit wondervolle semester. Op het programma staan twee schriftelijke tentamen, één mondeling tentamen over niemand minder dan Macbeth en nog wat papers die waarschijnlijk in één ruk door geschreven gaan worden, maar dat is allemaal latere zorg.

Voor nu volstaat dit vredelievend bericht weer even. Mocht er in de tussentijd ontzettend spannende dingen gebeuren dan hoor je het wel weer 2 maanden laten :p Ik zal proberen wat meer structuur aan te brengen…

Zeg niet dat het niet amuserend was achteraf, anders had je het nooit tot deze regel volgehouden. Nja, people de groeten. Vamos naar de keuken, lunch klaarmaken.

Oioi!!