Hectisch maar avontuurlijke dagen
Door: Sjoerd
Blijf op de hoogte en volg Sjoerd
15 Mei 2011 | Spanje, Bilbao
Vandaag doen we het een keertje omgekeerd: Daaag mensen,
Ik heb even de tijd gevonden om tussen de hectiek van het leren door een berichtje te knallen op deze vooraanstaande pagina. Om gefocust te blijven tijdens het leren wordt men aangeraden 50 minuten geconcentreerd te leren en dan 10 minuten te ontspannen om zo de productiviteit des levens te verhogen. Graag zie ik het anders: 10 minuten leren om vervolgens de komende 50 minuten intensief te chillen. Dit om de stoelgang op peil te houden en niet te veel af te dwalen van waar je mee bezig was.
Juist, dan aangekomen bij het avontuur van gisteren. Een avontuur wil ik het niet noemen, maar toch doe ik het. Dit omdat het in het eerste opzicht erg avontuurlijk leek, maar later werd afgezwakt door de creatie van een toch wat simpele oplossing.
Klomp junior zat in z'n kamertje te leren tot hij op klokslag 22:06 toch wel wat honger begon te krijgen. Vol goede moed naar de keuken gewacheld en de rest van fameuse-salad-Sjoerd opgekaand. Dat was me toch weer een genoegen!! Maar toen, toen, toen...
JA, wat gebeurde er toen? Ik wilde m'n kamer inlopen, maar kon niet herinneren de deur gesloten te hebben. Dus ik, alweer vol goede moed, de deurknop proberen om te draaien, maar die gaf nog geen deurknop mee (om maar een toepasselijke beschrijving te geven). Dus ik 'GRAF' roepen, en m'n Venezolaanse huisgenoot wist niet hoe gauw die uit te voeten moest komen.
Toen zonk de moed me voor de eerste keer die avond in de schoenen. Eigenlijk raar als je bedenkt dat ik slippers aan had. Ok, ik even een creatief proces het werk laten doen en bedacht om van Joris' raam naar mijne te klimmen, Mission Impossible style. Je weet wel, ONMOGELIJK.
Toen bedacht om van het balkon van de buren, mezelf een weg te wurgen tussen raamkozijn en rolluiken. Dit was in principe mogelijk geweest als de lieve buurtjes een beetje mee hadden geholpen, want vanuit mijn raam kan ik de was droogblazen die bij hun op het balkon hangt te drogen. Oftewel, de afstand is misschien 15 centimeters. Maar die bluie buurtjes wilden hun zachtaardige kant die avond niet laten zien, dus ook hier werd een heldendaad onmogelijk gemaakt.
Toen maar de vraag gesteld: "Wat zou jij doen?" Het antwoord was super simple, de raison d'être voor een reserve sleutel is om het slot te openen. Nu heb ik laatst gehoord dat een sleutel die elk slot kan openen echt de man is, maar dat een slot waar elke sleutel in past maar een raar slot is. Dus ik de huisbaas bellen, zij langskomen, eerst mij even goed uitlachen, ik deur openen, ik blij zijn, haar gedag gezegd, jullie gedag gezegd :D :D
Hoi
Ik heb even de tijd gevonden om tussen de hectiek van het leren door een berichtje te knallen op deze vooraanstaande pagina. Om gefocust te blijven tijdens het leren wordt men aangeraden 50 minuten geconcentreerd te leren en dan 10 minuten te ontspannen om zo de productiviteit des levens te verhogen. Graag zie ik het anders: 10 minuten leren om vervolgens de komende 50 minuten intensief te chillen. Dit om de stoelgang op peil te houden en niet te veel af te dwalen van waar je mee bezig was.
Juist, dan aangekomen bij het avontuur van gisteren. Een avontuur wil ik het niet noemen, maar toch doe ik het. Dit omdat het in het eerste opzicht erg avontuurlijk leek, maar later werd afgezwakt door de creatie van een toch wat simpele oplossing.
Klomp junior zat in z'n kamertje te leren tot hij op klokslag 22:06 toch wel wat honger begon te krijgen. Vol goede moed naar de keuken gewacheld en de rest van fameuse-salad-Sjoerd opgekaand. Dat was me toch weer een genoegen!! Maar toen, toen, toen...
JA, wat gebeurde er toen? Ik wilde m'n kamer inlopen, maar kon niet herinneren de deur gesloten te hebben. Dus ik, alweer vol goede moed, de deurknop proberen om te draaien, maar die gaf nog geen deurknop mee (om maar een toepasselijke beschrijving te geven). Dus ik 'GRAF' roepen, en m'n Venezolaanse huisgenoot wist niet hoe gauw die uit te voeten moest komen.
Toen zonk de moed me voor de eerste keer die avond in de schoenen. Eigenlijk raar als je bedenkt dat ik slippers aan had. Ok, ik even een creatief proces het werk laten doen en bedacht om van Joris' raam naar mijne te klimmen, Mission Impossible style. Je weet wel, ONMOGELIJK.
Toen bedacht om van het balkon van de buren, mezelf een weg te wurgen tussen raamkozijn en rolluiken. Dit was in principe mogelijk geweest als de lieve buurtjes een beetje mee hadden geholpen, want vanuit mijn raam kan ik de was droogblazen die bij hun op het balkon hangt te drogen. Oftewel, de afstand is misschien 15 centimeters. Maar die bluie buurtjes wilden hun zachtaardige kant die avond niet laten zien, dus ook hier werd een heldendaad onmogelijk gemaakt.
Toen maar de vraag gesteld: "Wat zou jij doen?" Het antwoord was super simple, de raison d'être voor een reserve sleutel is om het slot te openen. Nu heb ik laatst gehoord dat een sleutel die elk slot kan openen echt de man is, maar dat een slot waar elke sleutel in past maar een raar slot is. Dus ik de huisbaas bellen, zij langskomen, eerst mij even goed uitlachen, ik deur openen, ik blij zijn, haar gedag gezegd, jullie gedag gezegd :D :D
Hoi
-
15 Mei 2011 - 11:03
Irene:
Hahahaha! Wat een mooie Sjoerd actie ;-) Inderdaad jammer van hoe het is afgelopen.. had je liever horen vertellen dat je nog met 1 vinger aan het balkon hing, dat de brandweer erbij moest komen en dat je uiteindelijk gered werd door superwoman die toevallig langs het balkon vloog. Ben toch blij dat het goed is afgelopen :-) Geen rare dingen meer doe he, nog maar 2,5 weken te gaan :-p Succes met leren (miss moet je toch 50 min leren doen ipv 50 min chillen). Adios amigos!
xxxxxxxxx -
15 Mei 2011 - 11:07
Jip:
Ik was mijn stoelgang op peil aan t houden tijdens het lezen van dit bericht! -
15 Mei 2011 - 12:14
Kevin:
Ghehe, je wilt niet weten wat ik opmaak uit de laatste alinea. Maar goed, fijn dat je weer binnen bent gekomen ;) -
15 Mei 2011 - 15:54
AHLM:
Inderdaad: wijze woorden door Irene: geen rare dingen doen die laatste 2.5 week! Ik snap dat gesloten kamers avontuurlijke gedachten en acrobatische ideeën doen ontstaan, maar ook de bodem van een Spaanse binnenplaats is hard. Ben zuinig op alle kennis die je in Bilbao hebt opgedaan en die omvat meer dan de wetenschap dat je altijd de huisbaas nog te hulp kunt roepen in geval van nood. Al bleek dat ook weer een nuttige lering.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
