SF, nee, niet science fiction

De mensen die nog steeds denken dat ik in San Francisco zit hebben het flink mis. Denk dat het er maar weinig zijn, maar sinds ik nooit een vervolg blogje heb geschreven over SF wil ik het toch goedmaken richting de mensen die niet houden van verhalen met een open eind.

We vervolgen onze trip door de heuvelachtige straten en zwerverachtige ochtendgloren van San Francisco. Ook hier is een sleur des levens te ontdekken. Slapen, lopen, rusten en weer doorgaan. Belangrijker nog, het eten. De Subway met z'n altijd machtige broodjes was een mooi begin van de dag waar ik elke ochtend weer naar uitkeek. Bakkie pleur erbij, in de vorm van Starbucks of gewoon een flesje water, ieder wat wils. Als het plaatje maar compleet is.

Deze dag, de dag na gister, eigenlijk een aantal weken geleden weer, of gewoon de derde dag in SF zijn we gaan lopen. Juist, "vandaag ben ik gaan lopen, ik was het maanden al van plan" maar het mocht er maar niet van komen. We zijn naar Golden Gate Park gegaan, zonder de vrouw in ons midden. Wat we eigenlijk al wisten, geef vrouwen een winkel en ze zijn er de hele dag zoet mee. Ook hier, voor ieder wat wils. Nja, we liepen op grote voet door het park heen. Groots en groen was het er. Hoge bomen, laag gras en met een toch wel exotisch karakter. Hier en daar kwamen een paar stemmen uit de bosjes. California is bij deze en gene bekend om z'n uitmuntende weed, dus je weet wel wat ze daar deden. Voor mij een raad, nog steeds.
In het midden van het park lagen wat musea, een b(L)oeiende bloementuin waar we niet in zijn gegaan, en de Cali Academy of Science. Daar vervolgens een paar uur rond gelopen. Was wel grappig, kreeg studenten korting. Resultaat: voelde me weer jong. Misschien kwam het wel door het aantal kinderen dat binnen liep, niet normaal, speelparadijs. Aantal maffe wezens gezien en nu heb ik het weer over dieren. Leuk om er te zijn geweest, zal er nooit meer komen.

Terug gelopen en bus terug gepakt naar het hotel. We reden door een buurt waar we tot dan toe nog niet waren geweest. Wat verwijderd van het drukke gebied, het echte centrum, waren we in een wijk waar overal kleine winkeltjes zaten, de sfeer wat beter aanvoelde en waar je overal door middel van uithangborden en dat soort zaken tequila werd aangeboden. Vrij aangenaam om ook hier weer te zijn geweest.

Even weg van al het trieste gebeuren op de drukke straten van SF. Het straatbeeld is een beetje deprimerend. Je hebt er mooie gebouwen veel toeristen, zakenlui en gewoon inwoners. Maar het daklozen beeld domineert toch wel het hele gebeuren. Beetje jammer, want dat beïnvloedt toch wel hoe ik SF heb ervaren.

In de avond naar een restaurant gegaan dat m'n oom had aanbevolen. La Mochica. Echt heel heel heel chille avond gehad. Peruaans menu, geen bal van te begrijpen, na wat lokaal Peruaans bier misschien wat beter, maar dat viel reuze tegen. Ons een padje gebaand door de zwervers die zich in de avond allemaal lijken te verzamelen.

Goedemorgen is op z'n plaats, want het was prachtig weer de volgende ochtend. Fietsen gehuurd en gaan fietsen. Van de ene kant van SF naar de andere kant. Over de Golden Gate Bridge naar de overkant, zodat die kant deze kant werd(de wet van de omgekeerde overkant). Daar bevinden zich heel wat heuvels die we met een rotgang zijn afgedaald. Was even bang dat het te hard ging, maar daar heb je remmen voor. De goot was ook angstaanjagend gezien de weg een beetje bol liep en je af en toe door de g krachten naar de rand werd geduwd. Uiteindelijk maakte die angst plaats voor de gedachte dat we de heuvel der heuvels ook nog eens moesten beklimmen op de terugweg.
Aangekomen in het plaatsje waar we moesten wezen, Sausalito, had men honger gecreëerd en moest er gegeten worden. Italiaans tentje gekozen, waar een Sri Lankees het voor het zeggen had. Toevallig dat ie zag dat onze vrind Prashan ook daar vandaan kwam, anders hadden we niet zoveel dingen gratis gekregen. 'T is goed dat we daar weggingen want hij hield niets van z'n zaak over. Gratis drank, thee, gerechten, de hele mikmak. Leuk en handig op z'n tijd!

Als een bezetenen terug omhoog pedaald. Hevig werk, maar we hebben elkaar door deze moeilijke periode gesleept. Iedereen kwam heel aan. Achteraf was het natuurlijk een eitje he, moge dat duidelijk zijn ghehe

Pitten en vliegtuig terug naar Boston genomen. Bij aankomst flink liggen Chinezen hiero, dus buikjes waren weer rond.

Hoewel het SF avontuur er weer op zit, beleven we hier in Boston weer lange dagen met regen. Weet niet goed hoe dat aan elkaar is gerelateerd, maar het weerspiegelt mooi het contrast van het dichterlijk brein dat zich achter deze creativiteit verscholen houdt. Allemaal onzin; back to business again!

Groeten,
ondergetekende: "nog een weekje!"